Dumna mama Justyna również postanowiła podzielić się z nami swoimi porodowymi wspomnieniami :-) Zapraszam do lektury!

Bardzo długo staraliśmy się z mężem o dziecko… Niezliczona ilość testów,  morze wylanych łez-  wciąż znienawidzona już jedna kreska… Aż w końcu-  cud! Udało się!  Ogromna radość,  ale jednocześnie wielki lęk-  czy wszystko będzie dobrze? Lęk ten towarzyszył mi przez całą ciążę.  Zaliczyliśmy kila wizyt na SORze, na szczęście niepotrzebnie panikowałam. Dzień przed wyznaczonym terminem przyszły skurcze. Znów SOR- 2 cm rozwarcia, ktg nie zarejestrowało skurczy- odesłali do domu.  O 2.45 byłam z powrotem w szpitalu- rozwarcie 4 cm, kierunek porodówka.  Gaz rozweselający dawał radę. PPrzez chwilę, na początku.  Podali oksytocynę. Ból okropny. Decyzja o znieczuleniu zewnątrzoponowym. Mało skuteczne, krzyczałam z bólu.  W końcu-  jest rozwarcie, zaczynamy. Totalne wykończenie,  zwijałam się z bólu,  krzyczałam wniebogłosy. Oczy miałam zamknięte,  słyszałam głosy-  nie da pani rady urodzić, niech ojciec dziecka wyjdzie na zewnątrz,  teraz pani pomogę, niech pani nie krzyczy bo dziecko niedotlenione, proszę przeć! I nagle jest synuś, siny, pomarszczony, zakrwawiony, mój najpiękniejszy! Wołają męża,  żeby przeciął pępowinę. Jeszcze szycie, najpierw łyżeczkowanie macicy. Po wszystkim ? okazało się,  że synkowi groziła zamartwica, lekarz podjął decyzję o nacięciu i użyciu vacuum. Poród trwał 12 godzin, ale ta malutka istotka warta była tego wysiłku. Dziś mój Synek ma 4 miesiące i nie wyobrażam sobie życia bez niego ?

Najważniejsze, że wszystko dobrze się skończyło! ♥
Dużo zdrówka dla Twojego synusia! ♥

Już niebawem ukażą się kolejne nadesłane przez Was opowieści… Wszystkie znajdziecie w zakładce Opowieści porodowe.

Może i Ty chciałabyś podzielić się z nami relacją z tego najszczęśliwszego dnia swojego życia? Jeśli masz ochotę – KLIKNIJ TUTAJ, ABY WYSŁAĆ SWÓJ OPIS! :-)

A w wolnej chwili zapraszam do galerii naszych pociech – to miejsce, w którym możesz pochwalić się swoim cudem! ♥