Dumna mama Patrycja przesłała do nas opis swojego porodu. Zachęcam do lektury! :-)

Dzień 26.10 dwa dni przed terminem. Idę jak zwykle na KTG pierwsze KTG gdzie w końcu było widać cos…cos to pojedyczne skurcze. Nie czułam ich ale podobno były. W końcu zostało dwa dni cos przecież musi sie dziać,sobie pomyslałam. Noc z 26 na 27 nagle jakieś ból brzucha i krew przestraszyłam sie okropnie wiec poleciałam do mamy i poprosiłam żeby mnie zawiozła do szpitala. Dzwonię do męża. ” Kochanie niewiem czy bede rodzic, ale jade do szpitala”  Jak to mój maź, oczywiście przyjechał żeby sie upewnić ze nic go nie ominie. Przyjęli mnie na oddział choć rozwarcia nie było. Bałam sie jednocześnie byłam przeszczęśliwa ze w końcu cos sie dzieje. Cała noc przeleżałam w skurczach. Aż w końcu koło 11 lekarz stwierdził ze wody sie sączą i mamy 3 cm rozwarcia. Idziemy na porodówkę. Ale niestety godzina 17 a co mam 3cm to mam 3cm rozwarcia. Mąż dzielnie mnie wspierał, chodził na spacery ze mną, skakał na piłce, masował mi plecki i podawał wodę. Byłam już zmęczona. Wydawało mi sie że nie dam rady urodzić ze zmęczenia że to sie nie uda,bałam się. Nie chciałam mieć cesarki…
Poród się sam nie rozwijał a wody odchodziły. Podali mi oksytocynę i nagle… Nagle miałam rodzic. O 18.50 w końcu leżała na moich piersiach mała Zosia całe 58cm i 3200gram szczęście. Najpięknieszy dzień w naszym życiu!!!! Duży Buziak dla mojego męża który dzielnie mnie wspierał do samego końca!
Nie dość ze dumnamama ze mnie to jeszcze dumnażona!

Być dumną mamą i dumną żoną – największe szczęście! ♥
Dużo zdrówka dla uroczej Zosi, którą podziwiamy na zdjęciu :-) ♥

Już niebawem ukażą się kolejne nadesłane przez Was opowieści… Wszystkie znajdziecie w zakładce Opowieści porodowe.

Może i Ty chciałabyś podzielić się z nami relacją z tego najszczęśliwszego dnia swojego życia? Jeśli masz ochotę – KLIKNIJ TUTAJ, ABY WYSŁAĆ SWÓJ OPIS! :-)

A w wolnej chwili zapraszam do galerii naszych pociech – to miejsce, w którym możesz pochwalić się swoim cudem! ♥