Dumna mama Sylwia opisała dla nas swoją historię. Historia ta nie jest łatwa, ale daje nadzieję kobietom w tej samej sytuacji, w której jeszcze tak niedawno była dumna mama Sylwia… Zachęcam gorąco do przeczytania!

Staraliśmy się o upragnione dziecko 1,5 roku a ono przyszło nieoczekiwanie! Niemożliwe? A jednak. Nic nie wskazywało na to,że Nam się udało; nowy kraj, nowe życie, nowa praca. Wszystko układało się idealnie. Powitaliśmy Nowy Rok a ja czułam się normalnie. Pod koniec stycznia myślałam,że dostałam choroby żołądkowej, bardzo mnie mdliło i byłam wyczulona na zapachy. Miesiączka nie przyszła od listopada, jednak miałam wcześniej problemy z regularnością miesiączek co również nie wzbudziło Naszych podejrzeń. Z końcem lutego poszłam do ginekologa, moim oczom ukazał się 14-tygodniowy płód! Wywijał nóżkami, rączkami, skakał po całej macicy. Łzy napłynęły mi do oczu, nie mogłam uwierzyć w Nasze WIELKIE szczęście! Byłam już po jednej stracie, tyle miesięcy, wylanych łez wraz z negatywnym testem, aż w końcu kiedy przestało być to Naszym priorytetem i zajęliśmy się innymi dalszymi planami – udało się. Całe 6 miesięcy miałam idealne, brak jakichkolwiek objawów, uciążliwości. Do szpitala trafiłam w skończonym 40 tygodniu, lekarze nastawiali mnie na to,że córka będzie miała ok. 4,5 kg. Pięć dni po terminie nadal brak akcji porodowej, lekarz przebił mi wody i zeszłam na porodówkę. Ból był ogromny, skurcze bardzo silne  ponad 100%. Po 7 godzinach próby naturalnego porodu ordynator stwierdził brak postępu porodu, szyjka 4 cm  i tak trafiłam na sale operacyjną. Lena urodziła się 27 sierpnia o 16.55 z wagą 4.140 kg i 53 cm długości. Jej pierwszy krzyk zapamiętam do końca życia ♥ Były to dla mnie ogromne chwilę wzruszenia. Mąż czekał na mnie kilkanaście godzin na korytarzu, pozwolili mu pozostać kilka minut z córeczką. Płakałam ja, płakał i on, mieliśmy swoje upragnione, wymarzone i wystarane dziecko na świecie, z nami. Mogliśmy ją dotknąć i wiedzieliśmy,że już nikt nigdy Nam jej nie zabierze. Chciałabym swoim postem podnieść na duchu kobiety , które straciły ciąże, bądź starają się o nie długi czas. Wszystko przychodzi w swoim czasie, wtedy gdy się tego nie spodziewamy. Jednak emocje towarzyszące podczas tych miesięcy i samego porodu wynagradzają wszystko. Warto walczyć o swoje marzenia i o tą małą istotkę, która właśnie usypia obok mnie. Istotkę pełną miłości i potrzeby bliskości rodziców, nie ma nic piękniejszego!

Warto walczyć, warto… :-)
Dużo zdrówka dla Lenki. Na zdjęciu właśnie maleńka ONA! ♥

Już niebawem ukażą się kolejne nadesłane przez Was opowieści… Wszystkie znajdziecie w zakładce Opowieści porodowe.

Może i Ty chciałabyś podzielić się z nami relacją z tego najszczęśliwszego dnia swojego życia? Jeśli masz ochotę – KLIKNIJ TUTAJ, ABY WYSŁAĆ SWÓJ OPIS! :-)

A w wolnej chwili zapraszam do galerii naszych pociech – to miejsce, w którym możesz pochwalić się swoim cudem! ♥