Dumna mama Sylwia również podzieliła się z nami swoim opisem porodu. Zachęcam do lektury! :-)

Czesc!
Termin mialam na 7listopada, gdy przyszedl termin nic poza ogromnie spuchnietych nog i boli rak sie nie dzialo moj lekarz dal mi skierowanie do szpitala wiec poszlam 8listopada, zbadali mnie i ordynator mi sie zapytala po co przyszlam do szpitala przeciez w 40tyg sie nie rodzi i to nic nie znaczy ze na skierowaniu jest niekorzystne warunki na porod naturalny, tak minal tydzien moze z dwa razy mialam pobrany mocz na badania bo cos tam im sie nie podobalo… tak wiec nastal 14listopada rano badanie i decyzja idziemy na cc bo wod juz malo zakarzenie nerek,i dzidzi duza wg badan miala miec 3950 ale lekarz stwierdzil ze tyle miec nie bedzie. Poszlam na sale, nie mogli mi sie w kregi wbic ze znieczuleniem juz chcieli mnie uspic i zaluje ze tak sie nie stalo bo jak juz trafil i znieczulenie zaczelo dzialac to zrobilo mi sie nie dobrze i nie moglam oddychac podali.mi tlen a ja lezalam i prosilam Boga zeby nie pozwolil mi przestac oddychac to dla mnie bylo straszne ta nie moc o 9:59 pokazli mi Kornelie nie mialam nawet sily glowa ruszyc zeby ja zobaczyc a jak mi ja przyniesli i chcialam ja dotknac to nie moglam bo znieczulenoe bylo za duze i stracilam czucie w prawej rece…
Kornelka miala 3930 i 57cm a ja mimo tej mojej traumatycznej cesarce bylam szczesliwa ze w koncu ja mam :)

No, najważniejsze, że Kornelka urodziła się cała i zdrowa! Tak trzymaj!
Dużo zdrówka dla córeczki! ♥

Już niebawem ukażą się kolejne nadesłane przez Was opowieści… Wszystkie znajdziecie w zakładce Opowieści porodowe.

Może i Ty chciałabyś podzielić się z nami relacją z tego najszczęśliwszego dnia swojego życia? Jeśli masz ochotę – KLIKNIJ TUTAJ, ABY WYSŁAĆ SWÓJ OPIS! :-)

A w wolnej chwili zapraszam do galerii naszych pociech – to miejsce, w którym możesz pochwalić się swoim cudem! ♥